Z pewnością znasz to uczucie, kiedy dowiadujesz się, że Twoja ulubiona książka zostanie przeniesiona na szklany ekran. Z niecierpliwością wyczekujesz zwiastunów, szukasz informacji o aktorach, przeglądasz zdjęcia z planu filmowego. W końcu przychodzi dzień premiery. Miejsca w kinie oczywiście masz już zarezerwowane od tygodni. Siadasz wygodnie i zajarany oglądasz i nie wierzysz własnym oczom. Gdzie te osobowości z książek? Gdzie ta wciągająca historia?
Wiedźmin
Adaptacja rozczarowała widzów. Zamiast historii fantasy, okraszonej miłością, fani dostali postacie pozbawione energii, narracja okazała się być najzwyczajniej w świecie słaba a efekty specjalne bez wyrazu. Dialogi są po prostu płytkie. Słabe noty odebrał także od krytyków. Sama produkcja została złożona z serialu, który powstał wcześniej. Słaba reżyseria, odejście od tekstu i realizacja „po kosztach” skutecznie uczyniły ekranizację powieści Sapkowskiego jednym z gorszych filmów. Nawet plejada najlepszych polskich aktorów go nie uratowała.
Ciemno, prawie noc
Powieść Joanny Bator nagrodzona literacką nagrodą Nike. Skompilowana i wielowątkowa. Ekranizacja rozczarowała fanów książki. Głowinie okrojenie wątków i pominięcie wielu istotnych kwestii spowodowało, że książka to jedno a film to drugie. Gdyby odciąć film od papierowej wersji byłby świetny. Obsada, dźwięk, montaż, historia całkiem ze sobą grają, chociaż malkontenci narzekają na nudę i brak akcji. Swoje zadanie wykonała za to Magdalena Cielecka wcielająca się w postać Alicji – głównej bohaterki. Jej postawa jest zbliżona do książkowej. Wiele pojęć i legend wałbrzyskich nie zostało wyjaśnionych, a tajemnica rozwiązana w sposób niezrozumiały dla odbiorcy.
Quo Vadis
Adaptacja kultowej lektury Sienkiewicza. Oprócz szczątkowych zabiegów do czynienia ze skromną realizacją. Wszystko by jak najwierniej oddać treść. Po obejrzeniu człowiek może iść do szkoły i napisać sprawdzian z lektury. Aktorstwo leży wzdłuż i wszerz. Słaba scenografia i widoczne braki w budżecie w połączeniu z dialogami stanowi świetną kołysankę.
Ekranizacje, które pokochali
Igrzyska śmierci
Ekranizacją, która wypadła dobrze jest saga Igrzyska Śmierci. Historia pozostała niezmieniona. Aktorzy dobrani do ról są prawidłowo. Efekty specjalne zostały świetnie zrobione. Muzyka i dźwięk dobrane pod sytuację. Historia walki o wolność i miłość w czasach Igrzysk Głodowych poruszyła nie tylko czytelników, ale i widzów, którzy książki nie czytali. Produkcja zorganizowana z rozmachem, pełna akcji, emocji, walk o siebie i o drugiego człowieka.
Harry Potter
Ekranizacja książki, która daje radę bo autorka ma jednak coś do powiedzenia. Magiczny klimat Hogwartu, postacie, zwierzęta, zaklęcia, dynamizm – tam jest wszystko. Dialogi przeniesione z książek, nieco poprawione. Najważniejsze wątki, które spajają sagę zostały przedstawione. Aktorzy dorastają razem z postaciami, co dodaje nieco uroku. Ci również zostali dobrani charakterami do swoich bohaterów. Harry Potter to klasyk. Zawsze będą zwolennicy i przeciwnicy (jak w każdym filmie). Jednakże czuć klimat książek J. K. Rowling. Fanio pokochali za wszystko. Kostiumy, dźwięk, scenografię i aktorów.
Chyłka – Zaginięcie
Nie film, a serial. Od początku do końca polski. Oparta na książce Remigiusza Mroza historia prawniczki, która musi rozwiązać pewną sprawę zaginięcia dziecka. Produkcja Playera (TVN) zabrała się do tego od dziwnej strony, bo zekranizowali drugą część serii wplatając wprowadzenie z pierwszej. Wątki zostały nieco okrojone ale historia i tak jest wiernym oddaniem całej sytuacji. W rolach głównych obsadzeni zostali Magdalena Cielecka (Joanna Chyłka) i Filip Pławiak (Kordian Oryński). Aktorzy szybko zostali okrzyknięci idealnie pasującymi do tych ról. Seria przyjęła się świetnie i pojawi się kolejna ekranizacja.
Ranking ekranizacji, tych dobrych i słabych jest zawsze nieco subiektywny. Tak samo jak opinie krytyków. Nie ważne, czy film zostaje okrzyknięty najgorszym czy najlepszym. Jeżeli świetnie się na nim bawisz to nie przejmuj się opinią krytyków.