Dzieciaki i ich opiekunowie, a nawet ludzie dorośli nieraz przekonują się jak bardzo wciągające i absorbujące są gry komputerowe. Choć istnieje przekonanie o tym, że gry wzbudzają agresję i niosą ze sobą negatywny wpływ na młodego człowieka, to za tym stwierdzeniem stoi wiele mitów i stereotypów. Jednakże, pełniąc formę rozrywki, stają się dla wielu osób jedynym sposobem na spędzanie czasu wolnego. W efekcie część pasjonatów grania zamienia się w prawdziwych nałogowych graczy, nolifów czy też nerdów, dla których jedynym światem jest ten za ekranem komputera. Jak to w rzeczywistości wygląda?
Jakie są przyczyny uzależnienia
Rozwijanie się zainteresowania grami, a także chęci ich ogrywania i zdobywania kolejnych tytułów, rozpoczyna się na początku całkiem niewinnie. W okresie wczesnego dzieciństwa wielu rodziców decyduje się na kupno takiego gadżetu jak konsola czy komputer. Dla dziecka, które tak naprawdę dopiero kształtuje swoje zainteresowania, hobby i pasje, taki krok może się przyczynić do łatwego porzucenia innych czynności na rzecz grania. Skądinąd prawie zawsze dynamiczne obrazy na ekranie, system nagród, odblokowywanie kolejnych plansz wydaje się znacznie ciekawsze niż kolejne żmudne rysowanie, kopanie piłki itp. Stąd też pozostawienie dziecka samemu sobie przed grami, już we wczesnych latach dzieciństwa powoduje ten zalążek uzależnienia, które jeśli rodzice zbagatelizują może się przyczynić do zaniechania rozwoju zainteresowań u podopiecznych, a także gorsze kontakty (i ich charakter) z rówieśnikami.
Co motywuje do grania i czym się przejawia uzależnienie od gier
Przykładów, które kształtują umysł gracza, jest bardzo wiele. Część z nich można odnaleźć w książce „Komputerowy ćpun” autorstwa Krzysztofa Piersy. Bardzo trafnie opisuje, w jaki sposób kształtowało się uzależnienie…u niego samego, gdyż sam był ofiarą nałogowego grania. Prześledzenie początków, aż po okres szkolny oraz studiów, twórca książki analizuje liczne przykłady, jak eskapadami w głąb wirtualnego świata prawie zaprzepaścił swoje życie.
Dodaje także informacje o tym jakie gry wyróżniamy, ich specyfikę, żargon oraz mechanizmy w nich zawarte, które stoją za tym, aby gracz nieustannie wracał do gry. W każdym tytule trzeba znać umiar, ale niestety za wieloma z nich stoją bardzo przemyślana ścieżka przechodzenia gry. World of Warcraft, League of Legends to zaledwie część z nich, które mimo licznych pozytywnych opinii, recenzji oraz ocen, swoim mechanizmem przykuwają notorycznie uwagę graczy – na rozwoju postaci, wypełnianiu w kółko tych samych zadań, zdobywaniu nagród (często mało znaczących) czy zdobywaniu ekwipunku, który prędzej czy później zostanie zastąpiony kolejnym jeszcze mocniejszym.
Do czego zmierza branża gier i jaki to będzie mieć wpływ na nałogowych graczy
Rozwój gier wraz z zaawansowaną, realistyczną grafiką, dokłada też do nich jeszcze większą ilość opcji toczenia rozgrywki. Często nawet jeden tryb nie wystarcza, do którego dołącza się zarówno tryb multiplayer i inne. Mnóstwo możliwości customizacji, personalizacji oraz samego tworzenia świata jest czymś co coraz bardziej pochłania grono graczy. Dołożyć należy też większy nacisk na integracje gracza oraz na element rywalizacji pomiędzy nimi, stwarza dość poważne ryzyko, że niektórzy gamerzy nie będą widzieć hamulców, aby przestać.
Z tyłu głowy trzeba pamiętać o pozytywnym wpływie, jaki dają gry komputerowe. Jednakże odnalezienie umiaru, ograniczeń do korzystania z tego rodzaju rozrywki będzie najlepszym co sobie człowiek może dać. Tak jak i w przypadku innych uzależnień (np. palenia papierosów czy spożywania nadmiernej ilości alkoholu) wszystko jest dla ludzi, jeśli to będzie w stosunkowo małych ilościach. Jeszcze inną kwestią będzie poddawanie się pasji grania w gry, a co za tym idzie interesowania się fabułą i postaciami w danym tytule, a co innego rzucanie się w wir rozrywki, której jedynym motywatorem jest gra, dla samej gry i nic przydatnego poza nią.